Gadgets

Astronomen vangen het futuristische magnetische veld van het sterrenstelsel NGC 4217 op


Bij het verkennen van de diepe ruimte, astronomenkomen ongebruikelijke, kleurrijke fenomenen tegen die het mogelijk maken de ontwikkeling en vorming van verre sterrenstelsels te beoordelen. Het onderzoek van het magnetische veld van het sterrenstelsel NGC 4217, uitgevoerd door Nederlandse en Amerikaanse astrofysici, in het spectrum dat voor het menselijk oog onzichtbaar was, maakte het mogelijk om niet alleen de sterkte van het magnetische veld van de melkweg te schatten, maar ook om de oriëntatie ervan te bepalen.

Galaxy NGC 4217 ligt op 67 miljoenlichtjaren verwijderd van het zonnestelsel en is geclassificeerd als een spiraalstelsel. Astronomen kennen ook de oriëntatie van de melkweg, die zijwaarts naar ons toe is gedraaid. Het door NGC 4217 opgewekte magnetische veld strekt zich uit over 22,5 duizend lichtjaar.

Bij het detecteren van de magnetische velden van sterrenstelselsgebruikte synchrotronstraling die wordt gegenereerd door het contact van kosmische-straalelektronen (CRE) met het magnetische veld zelf. Als resultaat bleek dat het magnetische veld van NGC 4217 een X-vorm heeft.

Een meer gedetailleerde studie van het magnetische veld wasontdekte twee gigantische "superbubbels", die de plaats van dood of geboorte van sterren kunnen aangeven. Ook op het gebied van NGC 4217 worden gigantische magnetische lussen geregistreerd, waarvan de oorsprong niet kan worden verklaard door de moderne wetenschap. Wetenschappers merkten op dat de totale veldsterkte relatief klein is en 0,9 microgauss bedroeg, terwijl de veldsterkte van de aarde 0,5 gauss is.

Op dit moment is de belangrijkste hypothese overde oorsprong van de magnetische velden van ruimtevoorwerpen is gebaseerd op de aanwezigheid van een elektrisch geleidende vloeistof die kinetische energie omzet in magnetische veldenergie. Dus voor de aarde is het een vloeibare gesmolten kern, voor de zon is het plasma. Wat de magnetische velden van sterrenstelsels genereert, is echter nog niet betrouwbaar bekend.

Bij deze gelegenheid worden veel hypothesen aangedragen. Een theorie stelt dat de beweging van materie kan worden veroorzaakt door een supernova-explosie en de Corioliskracht, waardoor het samenpersende gas leidt tot de vorming van een turbulent inhomogeen systeem.

Bron: aanda